protest.

I nie ma miejsca na dialog

I znowu wojenna ścieżka

Kolejny raz drzesz dekalog

I znikasz w proteście

(Leski - Lepiej wcale)

Może tak robię i ja, gdy brak mi sił to chcę schować się przed światem. Mogę powiedzieć, że takie były moje ostatnie dwa lata. Chowania siebie do środka. Przybierania maski, że wszystko rozumiem i świetnie sobie radzę. Dopiero, gdy powiedziałam Mu, że tak nie jest, że nie przebaczyłam, że nie umiem. Odzyskałam spokój serca i prawdziwy uśmiech. Nadchodzi pytanie, co dalej?